Verslag Henk van de Donk als afvaardiging Schijndel bij inhuldiging Koning Willem Alexander
Schijndel - [door Henk van der Donk] Mij viel de eer te beurt aanwezig te mogen zijn bij de inhuldiging van onze nieuwe koning, Willem Alexander. Omdat ik maandag al met dochter Mieke en schoonzoon Roger in Amsterdam gearriveerd was, werd ik ’s morgens afgeleverd bij de Passenger Terminal aan de Piet Heinkade en werd daar door twee agenten gecontroleerd op toegangsbewijs en identiteit. Vervolgens werden we telkens met groepjes naar binnen geleid, alwaar we gescreend werden op verboden voorwerpen en we een accrediteitspas ontvingen. Daarna werden we opgevangen op de eerste verdieping van de Terminal, waar koffie , frisdranken enzovoort klaar stonden met verschillende broodjes. En vervolgens wachten, want we moesten al om half negen binnen zijn. Geen probleem overigens, want er waren diverse tv-schermen en er was genoeg te blieken, want ook de leden van de Staten-Generaal, Corps Diplomatique, en andere zogenaamde hoogwaardigheidsbekleders werden op dat centrale punt opgevangen.Na in de Terminal via het scherm getuige te zijn geweest van de abdicatie van Koningin Beatrix, gingen we met bussen van de Staten-Generaal en onder politie-escorte naar de Nieuwe Kerk. Ik zat in Vak E en zocht daar een plaats, waar ik tussen enkele pilaren door ook een glimp op zou kunnen vangen van het nieuwe koningspaar, als die binnen zouden komen, wat later ook lukte. En dan is het kijken en luisteren. Eerst luisteren naar de prachtige muziek van uitgelezen muziekgezelschappen en daarna kijken, wat er langzamerhand allemaal de kerk binnenkomt.
Je krijgt de indruk, dat de hele wereld zo’n beetje aan je voorbij komt. Je ziet diverse kledij, Afrikaans, met tulband, sjeikachtige figuren en uiteraard ook de kleding, die wij een beetje gewend zijn voor dit soort gelegenheden. Na binnenkomst van de leden van de Staten-Generaal, delegaties uit Aruba, Curaçao en St.Maarten komen ook buitenlandse Koninklijke gasten van de Koning binnen. De vertegenwoordigers van de verschillende vorstenhuizen, die aanwezig zijn, worden weer door het middenpad naar hun plaatsen geleid en dus weer goed te zien, de eerste is Prins Charles met zijn Camilla.
Nadat de voorzitter de vergadering heeft geopend komen ook de leden van het Kabinet en de leden van de Raad van State binnen. Ook Prinses Beatrix komt nu onder geleide met haar kleinkinderen, de kinderen van Willem Alexander en Maxima, door het middenpad de kerk binnen, een uniek en ontroerend gezicht. Nadat de Koning en de Koninklijke Stoet zijn gearriveerd, neemt de ceremonie volgens een vastgesteld protocol een aanvang. We hebben daarvoor als het ware een soort "misboekje" gekregen, waar precies de volgorde in staat, wanneer we moeten zitten en staan, wanneer het Wilhelmus wordt gezongen, wanneer de Koning zijn toespraak houdt, en de eed aflegt.
Na de eedaflegging door de voorzitter en de leden van de Eerste en Tweede Kamer en de leden van de Staten van het Caraïbisch gebied zegt de oudste der Koningen van Wapenen : "De Koning is ingehuldigd", waarna de voorzitter (oud-burgemeester de Graaff van Vught) zegt: “Leve de Koning” en vervolgens volgde er - en dat moest volgens het boekje - een driewerf hoera door alle aanwezigen. De Herauten van Wapenen, waaronder Anky van Grunsven en André Kuipers, gaan daarna naar buiten en maken aan het volk de inhuldiging bekend. Nadat het Koninklijk Paar eerst en daarna Prinses Beatrix en de overige leden van de Koninklijke Familie de kerk verlaten hebben wordt door de voorzitter de 0Verenigde Vergadering gesloten.
Op aanwijzing van de ceremoniemeesters wordt daarna de kerk door iedereen verlaten en gaan wij terug met de bussen naar de Terminal. Daar is er een drankje en een hapje en vervolgens gaan allen weer huiswaarts.
Ik heb de bijeenkomst als indrukwekkend ervaren. Er was een bijzondere toespraak van onze nieuwe Koning. In het gedeelte, waarin hij zijn moeder, Prinses Beatrix bedankte, zag je op verschillende plaatsen om je heen een traantje wegpinken, een ontroerend ogenblik. Dat hij zijn huiswerk goed heeft gedaan, bleek uit het tweede deel van zijn toespraak, waarin hij op zijn positie inging en aangaf, waar hij wil staan, de samenbindende factor met aandacht voor alle inwoners.
Ik ben blij, dat ik erbij aanwezig heb mogen zijn. Het blijft een historisch openblik.
