Een ‘ander’ kerstfeest
Schijndel - Teun is al een paar dagen aan het mopperen. Hij is niet helemaal in zijn ‘hum’. Meer dan ikzelf heeft hij last van ‘de maatregelen’ en de situatie waarin we ons als Nederland, of eigenlijk als ‘wereld’ bevinden. Zo roept Teun ook de hele dag dat de aankomende feestdagen oersaai worden omdat er niks mag en alles zo ‘anders’ is. Ik verheug me eerlijk gezegd op ‘anders’. Kerstavond rustig op de bank naar romantische kerstfilms kijken, zonder dat ik steeds bij mijn rollade moet kijken of opgeschrikt word door het rookalarm dat vooral fungeert als een jammerlijk geklaag over mijn rampzalige kookkunsten. De volgende ochtend rustig opstaan en alle tijd nemen om te douchen en aankleden. Dat ik dan mijn panty aantrek, deze in één keer goed zit en ik mezelf niet bezeer tijdens een hordelopen over kledingstukken op één been door de slaapkamer. Dat deze dan ook aan kan blijven omdat ik niet na een laatste keuring in de spiegel van de corrigerende panty ontdek dat de opmerking ‘corrigerend’ wat ambitieus van de maker is, maar ook een flinke ladder op mijn kuit of scheenbeen ontdek.
Als ik de panty deze kerst zou verruilen voor een pyjamabroek of nog erger onesie, en die lijken er tegenwoordig alleen in carnavaleske dierenpatronen compleet met oortjes te zijn, kan ik dat scheren en waxen ook achterwege laten. Mij hoor je dan niet klagen.
Ik zou een hoop haren besparen als ik deze er niet uit zou trekken door met een krultang vast te komen zitten. Mijn make-up doosje dat mij jaarlijks verschrikt aankijkt met een blik van ‘sorry helemaal uitgedroogd maar je kijkt ook nooit naar me om’, kan ik lekker weer een jaartje met rust laten. En de schoonfamilie kunnen we online in laten checken bij het ontbijt of diner om dan na 5 minuten een slechte verbinding te faken met ‘w. sprkn di dkl gerf”.
Die andere kerst lijkt mij zo erg nog niet. Al verwacht ik dat er veel toch hetzelfde zal blijven. Al komen er nog zoveel virussen op ons af, er is er geen enkele die maakt dat de pommes duchesses die ik maak niet aanbranden, de biefstuk medium in plaats van very well done is, kleine Kleun zijn neus ophaalt bij de garnalen met een ‘dat lust ik niet’ gezicht of ‘ieuw’ geluid. Dat terwijl ik over mijn kookkunsten wat dat laatste gerecht betreft nog wel het meest tevreden ben, al was het maar omdat deze met kant en klare Hollandse garnalen en een flesje whisky cocktailsaus echt niet kan mislukken. Nee ook dit jaar zal ik geen keukenprinses zijn.
Ik heb gelukkig de keuze om kerst dit jaar anders maar wel thuis te vieren. Maar voor al onze zorghelden die met kerst moeten werken omdat misschien wel hun verlof is ingetrokken en voor al die mensen die op de IC’s vechten voor hun leven geldt, dat zij die keus niet hebben.
Daarom ga ik even niet mee met Teun in het gemopper. Ik omarm deze ‘andere kerst’ en ik tel mijn zegeningen. Telt u mee?
Liefs, Pleun
 |
