Schijndel - Zaterdagavond nam brandweerman Henri-Jan Breugel na 32(!) dienstjaren afscheid van Brandweer Schijndel. Tijdens een speciale afscheidsavond werd hij in het zonnetje gezet en ontving hij een medaille met oorkonde voor zijn bewezen diensten. Onder andere 

Vandaag staan wij stil om een bijzondere en betrokken man te eren, een man die met toewijding en passie 32 jaar lang heeft gewijd aan de actieve brandweerdienst.

En henri-jan wees gerust ik zal niet alle momenten gaan opnoemen want dan zijn we nog we even bezig en jou kenende maak ik jou daar niet heel blij mij.

Maar nu is het dan zo ver, het heeft je moeite gekost om deze beslissing te nemen. Maar eind vorig jaar deelde je mij mee dat je tot je 60ste verjaardag bij de actieve dienst * wilde * blijven en dat je het daarna wel mooi geweest vond. Bijna gooide de keuring nog roet in het eten maar je kon het gelukkig volmaken tot je 60ste verjaardag. En dat bracht ons voor het volgende probleem, zoals iedereen hier bijna wel weet halen wij bij de laatste oefenavond als verassing de persoon in kwestie op met toeters en bellen. Maar hoe doe je dat als Henri-jan altijd stipt om 18:00 uur op de kazerne is. Dus we hebben het hier een * keer * anders gedaan en heb je Marina Sandra en Esther mogen bevrijden tijdens de oefening, hadden we het verassingen moment toch maar te pakken.

Laten we beginnen met zijn unieke gevoel voor humor. Als je ooit een geluid hebt gehoord dat leek op een bende woeste honden die op je afkomt, dan wist je dat hij in de buurt was. Het was een beetje verwarrend, maar eerlijk gezegd, het bracht altijd een glimlach op ons gezicht. En eerlijk is eerlijk ik mis dat geblaf nu al tijdens de oefenavonden.

Een van mijn meest gedenkwaardige momenten die ik niet snel zal vergeten, was tijdens mijn eerste grote inzet als bevelvoerder. Het * was * de inzet bij de Sita groep op * de* duin, we reden op de structuurweg en we zagen de oranje gloed al boven de duin uitkomen. Ter plaatse zag ik alleen een bak vuur en schaalde gelijk op naar grote brand ik dacht namelijk de loods staat in lichte laaie. En ja stop en denk na was er bij mij even niet bij.  Waarop Henri-jan met zijn kalme nuchtere verschijning zei, Thijs het zijn alleen de busjes en niet de loods. Hierdoor kreeg hij mij weer met beide benen op de grond. De meldkamer begreep er niks meer van toen ik daarna vrij snel weer afschaalde naar middelbrand, waarop Edwin de taak kreeg van de meldkamer als 2de bevelvoerder, ga is kijken wat de eerste bevelvoerder nu wilt groot of middel.

Dat was 1 van de vele momenten dat Henri-jan met zijn ervaring en technische kennis liet zien wat voor vakman hij was en nog steeds is. Deze brandweerman was een gedreven professional in zijn vak en een harde werker, die deze kennis dan ook graag deelde met de rest van het korps. Dit tot de laatste jaren, een paar jaar geleden heeft Henri-jan dan ook nog Mark begeleid als leerwerkplekbegleider voor nieuwe chauffeur pompbediende.

En dan hebben we die legendarische brandweerwedstrijden nog. Hij was niet zomaar actief, nee, hij ging er vol voor! En soms was Henri-jan zo fanatiek bezig en ipv slachtoffers te redden, kregen we er slachtoffers bij.

Dan denk je huh wat bedoel je hier nu precies mee. Ik zal een paar voorbeelden geven.

 Denk hieraan de ongelukkige vrijwilliger die iets uit onze auto wou stelen dat hoorde wel bij het scenario van de wedstrijd, maar was geen rekening gehouden met de vliegende tackel van onze chauffeur, de volgende keer zou deze beste man wel 2 keer nadenken om dit weer te gaan doen. Maar ook de Dader die tijdens de wedstrijd in Grave met de hoogwerker naar beneden werd gehaald werd vakkundig met een serieuze houdgreep vastgehouden, die kon zelf zijn pinken tijdens deze greep niet meer bewegen, laat dat maar aan Henri-jan over. Als er iemand was die alles gaf en ons team op de kaart zette, dan was Henri-jan het wel. Bij de landelijke wedstrijd in den Dungen “lang geleden” hadden jullie zelfs landskampioen moeten worden, maar door fout van de organisatie ging dat niet door. Wat was Henri-jan kwaad! Gelukkig had hij niet de baancommissaris te pakken gekregen.  Maar hey, niemand kan zeggen dat we geen spannende wedstrijden hebben gehad!

Ik had het in het begin van deze speech er al over dat Henri-jan altijd stipt om 18:00 uur op de kazerne aanwezig was bij de oefenavonden. Op deze momenten keek Henri-jan altijd of er iets moest gebeuren om de post netjes of beter te maken. Deze taak heeft hij altijd gedaan en dit was begonnen toen we nog een gemeentelijke brandweer waren. Toen zat Henri Jan in de Technische commissie die verantwoordelijk waren voor de post en de voertuigen. Met de Technische commissie gingen jullie een nieuwe brandweerwagen samenstellen als de post deze nodig had. Eerst een chassis uit kiezen en daarna naar de opbouwer voor de inrichting. En niet alleen de voertuigen maar ook op het gebied van de kazerne, en het prachtige voorbeeld is onze mooie huiskamer waar jij met nog een paar andere collega’s het voortouw in hebt genomen. Het resultaat mag er zijn, een prachtige huiskamer waar we nog altijd heel graag zitten op vele momneten. Er komen nog met grootte regelmaat mensen over de vloer en iedereen is verbaasd over onze fijne huiskamer.

Dit allemaal vond je prachtig en zat je hier ook helemaal in je element.

Natuurlijk, kunnen we niet voorbijgaan aan het feit dat je het moeilijk had toen de gemeentebrandweer naar de regio ging, waardoor deze taken ook over gingen naar de regio.

Maar ook daarna ging je gewoon verder met wat je leuk en belangrijk vond voor de post, denk aan de nieuwe indeling van de ademluchtwerkplaats maar ook daarvoor het onderhoud van de ademlucht toestellen en maskers en recentelijk het in elkaar knutselen van de stookhuisjes.