Marokko - Maikel Smits had gehoopt in de vierde etappe van de Morocco Dessert Challenge het gat van 14 minuten op de Portugees Mario Patrao dicht te rijden. Dat voornemen viel door de lastige navigatie in de 310 kilometer lange etappe van Mhamid naar Fezzou volledig in duigen. In plaats van een kwartier te winnen, verloor de Nederlander ruim een half uur. Maikel Smits: “Het eerste stuk ging perfect. Ik kon goed op snelheid blijven. Maar toen we na ongeveer 60 kilometer de duinen in gingen, werd het lastig. Omdat ik gisteren had gewonnen, moest ik vandaag de proef openen en zeker in de duinen is dat eigenlijk niet te doen. Het begon er al mee dat ik te ver doorreed, terwijl ik links op cap (kompaskoers) de duinen in moest. Ik ben daar een hele tijd aan het zoeken geweest. Toen ik de route had gevonden, kwam Patrao ook net aan, dus die ging meteen de goede kant op. Ik heb zo’n 30 kilometer in zijn spoor gereden.

Na de tankstop maakte ik de stomme fout om op zijn spoor te blijven rijden, zonder zelf goed te kijken. Hij reed verkeerd en ik ging er achteraan. Ook fout dus, terwijl ik daar het verschil had kunnen en moeten maken. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Niet veel verder dacht ik dat hij fout zat en reed ik verder door, terwijl hij dus goed zat en ik fout. Ik wist het echt niet meer en ben teruggereden naar de tankstop. Waypoints missen is tegen mijn principes. Dan rijd ik nog liever terug naar de start, want ik moet ze per se allemaal hebben. Daar heb ik 20 tot 25 minuten mee verspeeld.
Ik had gedacht dat dit mijn dag zou zijn, maar in plaats van tijd te winnen ben ik nog meer verloren. Heel jammer, maar ik heb wel lekker gereden. Zo onprettig als de duinen gisteren waren, zo mooi waren ze nu. Mooi vloeiend, je kon er heerlijk overheen surfen.”
Mario Patrao: “Snelheid is voor mij niet zo’n probleem; ik ben hier vooral om te trainen op navigatie, want ik denk dat ik daar nog op te winnen heb. En vandaag was het heel moeilijk navigeren, dus ik heb goed kunnen oefenen. Ik heb wel een paar fouten gemaakt, maar die hebben me relatief geen tijd gekost. Ik had alle waypoints. Ik ben wel doodop na die 310 kilometer, vooral na een stuk van 40 kilometer met enkel stenen. Maar vooralsnog gaat het boven verwachting goed. Ik ben tevreden.”

Henrard verliest de leiding, Mooij beste Nederlander
Stéphane Henrard is zijn leidende positie in het klassement van de Morocco Dessert Challenge kwijt. In de vierde etappe, een rit over 310 kilometer van Mhamid naar Fezzou, viel de Dunbee van de Belg op 100 kilometer voor het einde stil. In het gecombineerde klassement van buggy’s en 4x4’s zakte Henrard naar de vierde plaats. De eerste plaats is nu in handen van de Portugees Paolo Ferreira. Jan Mooij was in de etappe de beste Nederlander. In het klassement staat hij achtste, achter Maik Willems.
Stéphane Henrard: “Ik begrijp er niks van! We lagen ruimschoots aan de leiding en het was een heerlijke dag, maar ineens viel de oliedruk weg. Ik drukte het gaspedaal in en er gebeurde niks meer. Toen we gingen kijken, kwam er een dikke wolk blauwe rook onder de motorkap vandaan. Het was op 100 kilometer voor de finish en we zijn het laatste stuk gesleept. We hebben wel alle waypoints, dus in die zin is de schade beperkt, maar we hebben wel heel veel tijd verloren. Ik baal hier ontzettend van.”
Jan Mooij: “Vierde bij de 4x4’s en vijfde in het klassement: dat is hartstikke goed. We liggen mooi op schema. Het ging vandaag ook erg fijn, op een kleine tegenslag na net voor de duinen. Ik zat ineens met de schakelpook in mijn handen. Met klemmen hebben we de boel weer vastgezet en daarna ging het als een tierelier. We hebben een paar mooie duels met Maik Willems gevoerd. Soms werden we alleen wel erg opgehouden door andere auto’s en ssv’s, die niet op de sentinel reageerden. Als dat een kilometer of 2 is, is het niet erg, maar na 25 kilometer in het stof ben je het wel spuugzat. Je ziet niks en dus kun je er niet langs zolang ze niet even stoppen en aan de kant gaan. Morgen zitten er weer meer duinen in het parkoers en dat is goed voor ons. Duinen, dat is toch wel ons ding. Dus ik heb er zin in.”

Trucks
Loprais loopt uit op Van den Brink, Timmermans knap vierde.
In de truckrace van de Morocco Dessert Challenge is ook de vierde etappe op naam van Ales Loprais gekomen. De Tsjech liep nog eens een kwartier uit op Martin van den Brink, die een poosje vast stond in de poederzachte duinen van Erg Chegaga, maar wel de tweede tijd noteerde. Een opmerkelijke prestatie kwam van Eimbert Timmermans, die vierde werd in de 310 kilometer lange etappe van Mhamid naar Fezzou. Peter Versluis moest per helikopter naar het ziekenhuis in Ouarzazate worden vervoerd. Ook zijn teamgenoot Roeland Voerman riep medische hulp op, maar besloot uiteindelijk toch verder te rijden. Op dit moment is nog niet duidelijk wat er precies is gebeurd. 

Ales Loprais: “Het was een dag voor de navigator en de mijne (Ferran Alcayna) heeft zich prima van zijn taak gekweten. Het was heel lastig, omdat er veel sporen waren en niet veel punten om te valideren. In een oued stond de GPS open, maar dat geeft je de neiging om de kortste weg te kiezen, die de pijl aangeeft, maar de kortste weg is niet per se de beste of de makkelijkste. In de duinen moesten we de track openen, wat betekent dat we geen referentiepunten hadden. Het was hard werken, omdat het kleine en heel zachte duinen waren, dus veel sturen. Grote duinen zijn makkelijker dan die kleinere, zelfs met onze truck met neus. Met een neus zie je minder, dus je moet meer op gevoel rijden. Heel inspannend is dat. Een strook van 40 kilometer lavastenen was een kwestie van overleven en zorgen dat je alles heel houdt. We zijn er goed doorheen gekomen, zonder problemen.”

Martin van den Brink: “Het was een lange dag, van ruim vijf uur koers. Op het eerste duin reden we vast, omdat de bandenspanning nog niet goed was. Dat heeft ons het kwartier tijdverlies op Loprais opgeleverd. Even later hebben we Peter Versluis nog losgetrokken, die ook muurvast stond. De navigatie was ingewikkeld, maar het roadbook was perfect, volgens Wouter (de Graaff). Op de meter nauwkeurig, met elke steen erin. Voor de truck was het geen beste dag. Het lijkt wel of de vering steeds slechter wordt of de piste steeds erger. Het waren zulke slechte paden; het hobbelt en het trilt en er valt van alles af. Als ik harder rijd, valt de auto nog uit elkaar.”

Eimbert Timmermans: “Als ik hier in dit veld, met mannen die Dakar-etappes hebben gewonnen, vierde kan worden, betekent dat dat ik een goeie truck heb gebouwd. We zijn als zestiende vertrokken en kwamen als vierde aan de finish. Het ging geweldig. Ik hou wel van dit soort werkproeven, met een hoop viezigheid en slechte pistes. In de vijf Dakars die ik heb gereden, reed ik snelle service, dus zat ik altijd in de kapotgereden rommel. Daar heb ik ook wel aardige resultaten gereden, maar meestal was het de dag erna weer om zeep omdat ik moest wachten of stoppen om assistentie te verlenen. Dat hoeft nu niet. Ik kan nu gewoon voor mezelf rijden en blijkbaar gaat dat best goed. 

Mijn navigator (Geert Roothans) heeft nog nooit in de woestijn gereden. In het dagelijks leven is hij melkveehouder in Portugal, met 1600 koeien. Hij is de beste navigatieboer die ik heb gehad. Hij doet het echt perfect.  En de truck ook. Het is zo’n fijne auto om in te rijden. Deze is de zeventiende truck die ik heb gebouwd en ik ben hier vooral om te testen en om gewoon lekker te rijden. Het klassement interesseert me niet, al is het natuurlijk altijd leuk om een goed resultaat te rijden. Onze teamgenoot Paul Verheyden staat momenteel derde, dus voor hem is het wel belangrijk. Ondertussen heeft hij ons wel losgetrokken vanmorgen, toen we vast stonden in de duinen. Dat was mijn fout.”