Schijndelse olifantenpaadjes in een boekje
Schijndel- Olifanten staan erom bekend dat ze de kortste weg kiezen naar de drinkplaats. Ze hebben daarbij lak aan wat hen in de weg staat en walsen struiken en boompjes plat om zo een nieuw pad te creëren. Hoewel de mens een iets vriendelijke manier kent en niet direct de natuur zou slopen, snijdt ook zij graag af om een stukje sneller te kunnen zijn. De sporen die de mensen bij dit ‘afsnijden’ achterlaten worden dan ook olifantenpaadjes genoemd. Misschien zijn ze u eerder nog niet opgevallen, maar ook Schijndel telt een heel aantal van deze paadjes. Olifantenpaadjes kennen een aantal fanclubs met facebook pagina’s. En als een gemeente soms besluit om een dergelijke route buiten de betegelde paden te blokkeren met een hek of boomstam, wordt er door hen hevig geprotesteerd en gerouwd. Rooienaar Jan Verhagen ziet de schoonheid van dit mensenwerk en had zo’n vijftig olifantenpaadjes in Sint-Oedenrode vastgelegd om dit najaar in een boekje uit te geven. Omdat dit idee zo goed ontvangen werd, wil hij zijn collectie uitbreiden en ook de olifantenpaadjes van Schijndel, Wijbosch en Veghel in dit boekje weergeven.Jan Verhagen heeft een eigen Solex verhuurbedrijf. De eerste maanden van de corona-crisis werd er weinig gehuurd en had hij genoeg tijd om ‘project olifantenpaadjes’, waar hij eerder al mee was begonnen, eens serieus te gaan afmaken. Tijdens fietstochten ontdekte hij nieuwe olifantenpaadjes en probeerde hij de verhalen rondom het ontstaan ervan vast te leggen.
“Mensen laten zich niet leiden door gebaande paden maar gaan hun eigen weg. De inrichting van de openbare ruimtes wordt aan een tekentafel bedacht. In de praktijk zie je dat mensen zich daar soms weinig van aan trekken en nieuwe, kortere paadjes creëren. We zouden wat kunnen leren van hoe een land als Finland daarmee omgaat. Bij een nieuwgebouwd studentencomplex werd eerst een tijdlang bekeken hoe de mensen liepen. Pas daarna werden de paden aangelegd. Toch moet een olifantenpaadje eigenlijk onverhard zijn, anders is de charme eraf. Misschien wel met grind of gruis, maar geen asfalt of tegels,” vindt Jan Verhagen.
Na een eerdere oproep stroomde de mailbox van Jan Verhagen vol en heeft hij moeite om de inkomende mail bij te houden en allemaal te behandelen. Hij krijgt veel mooie tips en verhalen achter de paadjes binnen. Hij probeert ze allemaal te bezoeken en vast te laten leggen door vriend en fotograaf Frans Mabesoone. De mooiste ervan moeten een plaatsje krijgen in het boekje dat hij dit najaar hoopt uit te kunnen geven. Het plan was om uit heel gemeente Meierijstad honderdvijftig olifantenpaadjes weer te geven, maar inmiddels heeft hij er al een stuk of tachtig van Veghel en rond de dertig uit Schijndel. Dat wordt nog lastig kiezen. Een aantal paadjes dichtbij basisscholen in Schijndel is de laatste maanden in de corona-crisis opgevolgd door een zomervakantie minder gebruikt geweest. De paadjes zijn deels dichtgegroeid. “Dan willen we straks in de herfst nog even terug om een nieuwe foto te maken. Misschien krijgen dan beide foto’s wel een plaats naast elkaar in het boekje.” Naast foto’s wil Jan in het boekje ook een aantal verhalen weergeven over het ontstaan van de olifantenpaadjes. “In de meeste gevallen wordt er afgesneden. Ik heb de paadjes en de ‘winst’ gemeten met een meetwiel. Dit wordt ook beschreven in het boekje.”
| |
 |
 |
 |
