Schijndel - Bij diepgaande gesprekken over corona (praten we überhaupt nog ergens anders over) hoor ik mensen dikwijls zeggen dat de coronapandemie veel dingen zal veranderen. Ook ikzelf denk dat we voor altijd anders blijven kijken naar bijvoorbeeld hygiëne en virussen. Ik denk dat het eindeloos handen schudden niet meer terugkomt. En ik ben absoluut geen fan van de elleboogstoot, die is volgens mij in het leven geroepen door de minder jeugdige kamerleden in een poging om cool over te komen. Hoe kan in hemelsnaam zoiets als een ‘elleboogstoot’, het woord doet toch meer een vechtpartij vermoeden, bij zoiets vriendelijks als begroeten horen. Weg ermee! Bij een verjaardag kun je toch ook tijdens het overhandigen van het cadeau iemand in de ogen aankijken en feliciteren? Fysiek contact zal denk ik een stuk minder dan voorheen blijven, met carnaval natuurlijk als uitzondering want die solonaise slaat natuurlijk nergens op en in een volle tent of kroeg sta je nu eenmaal schouder aan schouder. Ik heb het idee dat door corona iets blijvends veranderd in sociale contacten. Ik waardeer een wandelingetje met een vriendin nu veel meer en hecht meer waarde aan een telefoongesprek dan voorheen. Maar ook de Nederlandse woordenschat veranderd, of breidt zich uit, door deze pandemie.
Ik kan natuurlijk wat mooie scrabblewoorden toevoegen aan mijn lijstje. Vaccinatielocatie, persconferentie en coronakilo’s doen het ook leuk bij Galgje. Maar ik hoor Teun ook steeds vaker de spreekwoorden die hij gebruikt in een modern jasje steken. Zo vindt hij mij wat mijn afvalpogingen betreft nog wisselvalliger dan de aangekondigde versoepelingen van het demissionair kabinet en als ik tijdens een film te veel praat: ‘hou je mondkapje’. Ook hoor ik dagelijks: ‘Zo dat is snel, het lijkt de Britse variant wel!’. En gisteren als nieuwkomer: ‘Kom je nog? Of wacht je tot Pfizer ook afgekeurd wordt?’ Nu zullen deze uitspraken van Teun het Nederlands Taalgenootschap niet bereiken, maar dat weerhoudt hem er niet van om ze zo vaak te gebruiken dat de officiële zin vergeten wordt.
Op afspraak winkelen mag dan niet ideaal zijn voor de detailhandel, ik kan er wel aan wennen om de winkel en de hulp van de medewerker voor mijzelf te hebben. En mijn bankrekening kan ook wennen aan het uitblijven van impulsaankopen ‘omdat ik toevallig in de winkel was’. Die drukte in sommige winkels mag van mij uitblijven, hoor, een verandering die ik omarm.
Teun en ik kunnen aan ons veranderde lijf nog niet heel erg wennen dus zijn we aan het sporten geslagen. We imiteren vele thuissportfilmpjes van YouTube met sit-ups en opdrukken waarbij ook de ellebogen gebruikt en getraind worden. Daar zijn ze echt voor, niet om iemand gedag te zeggen. Maar als we dan toch met z’n allen van onze coronakilo’s af willen, misschien kunnen we elkaar dan begroten met 10 burpees?