Dag 6 - Antofagasta > Iquique: Van Loon van 5 naar 6e plaats, XDakar-truckers last van pechduiveltjes
Gepubliceerd: zaterdag 10 januari 2015 13:37
Antofagasta > Iquique - De zesde etappe gisteren vrijdag 9 januari voerde de deelnemers verder langs de kustlijn richting het noorden van Chili. Iquique is na een totale route van ruim 600 kilometer het eindpunt, al hebben de deelnemers deze keer niet via de befaamde reuzen afdaling de eindsprint naar Iquique ingezet. Het middelpunt van de rally werd dit jaar voor het eerst gevierd met een warm welkom voor de deelnemers op een podium midden in de Chileense stad. De deelnemers reden allemaal hun eigen route. De motoren en quads leggen gisteren 319 km stage af, bij de auto’s bedroeg dit 255 km en de trucks moesten 255 km stage afleggen. Allemaal legden ze ongeveer 370 km verbindingsroute af. Vandaag is het dus rustdag voor de motoren en quads.
Dag 6 XDakar-team Van Loon: Nog een tandje eraf en geen fouten maken Het zit als een mantra in het hoofd van Erik van Loon: nog een tandje eraf, geen fouten maken, heel houden de boel. Het werkt. Van Loon verloor een plaatsje in het klassement, maar had dat ingecalculeerd. Met de zesde plaats kan hij prima leven. In de zesde etappe van de Dakar 2015 zette hij de negende tijd neer. Het eerste deel van de 277 kilometer lange proef tussen Antofagasta en Iquique begon met een snel stuk van 56 kilometer. Van Loon vloog er met zijn Mini overheen met snelheden die goed waren voor de vijfde tussentijd. "Maar het was best tricky," vertelde hij. "Het roadbook was niet nauwkeurig genoeg om vol gas te blijven doorjassen. Nadat we hard door een paar gaten waren gestuiterd die niet stonden aangegeven en nadat ik een paar concurrenten langs de kant zag staan, heb ik gas terug genomen. Je kunt ook niet bijna 300 kilometer voluit gaan." Het gevolg was dat anderen wat konden inlopen op Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar. Bernhard ten Brinke bijvoorbeeld, die Van Loon daarmee weer passeerde in het klassement. "Dat had ik wel verwacht, dat Bernhard me weer voorbij zou gaan. Misschien alleen nog niet vandaag, want hij startte achter een Kamaz. Ik kan er niet mee zitten." De motorrijders hebben morgen [lees vandaag] hun rustdag in Iquique, maar de auto’s en trucks niet. Voor hen staat de marathonetappe op het programma. Voor de auto’s is dat een retourtje Bolivia. Van Loon is benieuwd. "Het geeft een nieuwe dimensie aan de wedstrijd. We moeten de banden aanmelden en laten merken, zodat er niet stiekem extra banden kunnen worden gebruikt. Over alle Mini’s worden extra onderdelen verdeeld. Verder neem ik alleen een klein tasje met een schone onderbroek mee. Of er behoudend zal worden gereden nu er een avond geen service is, betwijfel ik. Er rijden er een paar rond die voor het klassement geen rol van betekenis meer spelen, maar die voor de dagsuccessen gaan. Die kunnen zich wat permitteren. Er gaat zeker wat gebeuren morgen."
Incidentjes kosten XDakar-trucks mooie klasseringen De XDakar-trucks van Peter van den Bosch en Frits van Eerd hadden in de zesde etappe pechduiveltjes aan boord. Het duiveltje bij Van den Bosch stortte zich op de stuurinrichting, waardoor de auto plots zijn eigen weg ging. Bij Van Eerd vernielde een afgebroken stuk aluminium de luchtleidingen. De heren moesten genoegen nemen met respectievelijk de 17de en 22ste plaats. Het stuurincident bij Peter van den Bosch was wel even spannend. Op een snel pad boog de truck plots af naar links. "Ik was letterlijk de macht over het stuur kwijt," vertelde Van den Bosch. "Bij een snelheid van 130, 135 kilometer is dat niet fijn. Gelukkig was het een open piste, zodat er ruimte was, maar het scheelde niet veel of we waren omgeslagen." De boel repareren nam een half uur in beslag. Even verderop kostte een lekke band als gevolg van een kapotte velg ook wat tijd. Alles bij elkaar opgeteld was dat het verschil met een riante top 10-klassering. "Heel jammer," vond Van den Bosch. “Het rijden ging perfect. Het was ook een ideale special. Eentje zoals je ze iedere dag zou wensen, met snelle paden, feshfesh, een stuiterpad op een zoutvlakte en duinen aan het slot. Echt alles zat erin."
Ook voor Frits van Eerd gold dat er meer in had gezeten als er niet (weer) allerlei incidenten waren geweest. Op 40 kilometer in de proef stond de Jumbo-truck ineens stil. "Er was een stuk aluminium onder de auto afgebroken. Gewoonlijk valt dat dan naar beneden, maar deze bleef op de achteras hangen en jutterde daar de luchtleidingen kapot. Midden in de feshfesh! Iedere dertig seconden kregen we de volle laag, terwijl we de boel aan het repareren waren. Als sneeuwpoppen stapten we de cabine weer in. Van boven tot onder onder de feshfesh." Door dat akkefietje zakte Van Eerd, die als 22ste was gestart, naar de 30ste plaats af. "Dan moet je weer opnieuw beginnen." Het tweede deel van de proef leek het allemaal goed te komen, maar in de duinen maakte Van Eerd zelf een fout. “"Het lag niet aan de auto, het lag aan Frits. Mijn eigen schuld. Bovenop een duin vast, met vier wielen los in de lucht. Graven maar."Uiteindelijk won of verloor Van Eerd niets. Hij eindigde op de plaats waarop hij was begonnen aan de etappe en hield de schade op die manier beperkt. "Maar ik zou deze Dakar toch wel héél graag een keer een etappe hebben zonder gedoe en gezeik. Eén dag waarop alles goed gaat. Dat moet in de tweede week toch kunnen lukken? Het kan toch haast niet anders of we zijn door de dosis pech heen." Het weekend bestaat voor de trucks uit een marathonetappe, met een overnachting in de duinen. In dat afgesloten bivak is geen service. De assistentietrucks mogen daar niet komen. Als er iets kapot gaat, moeten de deelnemers dat zelf oplossen. Van den Bosch heeft er wel zin in. "Ik vind het een mooie toevoeging aan de wedstrijd. Tentje mee, slaapzak mee en behoudend rijden om de finish te halen met het materiaal waarmee je wegrijdt." Van Eerd neemt het zekere voor het onzekere. "Ik wil goed voorbereid op pad, met verse onderdelen, verse banden. De monteurs hebben nu even wat meer werk, maar dan hebben ze maandag op de rustdag wat minder te doen."
Dag 6 – BASDakar-team Voltallig de rustdag bereikt Het BAS Dakar-team heeft voltallig de rustdag van de Dakar 2015 bereikt. Alle vijf de motorrijders kwamen goed aan in Iquique, na de zesde etappe. Jan van Gerven zette met de 44ste tijd de beste prestatie neer. In het klassement staat hij nu 49ste. Sjors van Heertum volgt met de 70ste plaats in de etappe en 77 algemeen. Caspar van Heertum (89/88), Caspar Schellekens (90/89) en Bastiaan Nijen Twilhaar (92/91) deden iets langer over de 318 kilometer lange etappe.
Jan van Gerven "Het was een pittige proef, met heel technische stukken en lastige duinen. Ik ben niet zo’n technische rijder, dus ik had me goed voorbereid op een ruig stuk van 20 kilometer. Daarvoor moest je echt goed kunnen motorrijden. Ik heb de tijd genomen om goed te kijken en ben overal in één keer doorheen gereden. Foutloos. Bij tankstop heb ik een kwartier alleen gestaan. Niemand gezien! Ik ben, afgezien van de tweede etappe, goed door de eerste week gekomen. Ik ben fitter dan ik dacht, ik ben niet één keer gevallen en ik heb lekker gereden. Dat geeft vertrouwen. We gaan met het hele team en een groep mensen van de BAS de stad in en slapen in een hotel. De rustdag gebruiken we echt om uit te rusten, zodat we ook de laatste zeven dagen goed kunnen afwerken."
Sjors van Heertum "Het was een aparte dag. Eerst 200 kilometer snelle paden en feshfesh en daarna de duinen. Steil! Ik zag overal mensen hannesen en staan overleggen over hoe ze er het beste overheen konden. Misschien heb ik geluk gehad, en de goede motor, maar ik pakte ze allemaal in één keer. Nauwelijks een voetje aan de grond moeten zetten. De auto’s en trucks hadden een iets andere route, maar bij de duinen kwam het samen. Daar worden die duinen niet beter van. Er kwam een Kamaz voorbij gedonderd, nummer 500 (Karginov), zonder te sentinellen op drie meter naast me. Je schrikt je kapot als er zo’n gevaarte op volle snelheid vlak langs je komt. Ik heb ‘m vervloekt. Even later lag ie op een rots. Hele cabine aan gort. Toen moest ik stiekem wel hard lachen. Net goed."
Bastiaan Nijen Twilhaar "Dit was een heel mooie dag. Mooie route, met alles erin wat je maar kunt verwachten. En hele hoge duinen waar we soms wel een paar keer moesten aanzetten om boven te komen. Halverwege de proef ben ik verkeerd gereden. Samen met de twee Caspars was ik op zoek naar een waypoint. Dat was op een punt waar eerder ook een aantal toprijders verkeerd was gereden. Dat kon ik zien aan de sporen. Dat heeft ons alles bij elkaar bijna een uur gekost. Maar dat mag de pret niet drukken. Het was vandaag meer genieten dan afzien en dat is wel eens anders geweest."
Dag 7 zaterdag 10 januari: Iquique - Iquique/Uyuni [alleen voor auto's en trucks] Vandaag zullen de motoren en de quads mogen genieten van hun welverdiende rust, terwijl de auto's en de trucks juist zullen beginnen aan het eerste gedeelte van hun marathonetappe. Bij de auto's is het in de 321 kilometer lange strijd tegen de klok vooral een kwestie van goed navigeren, wanneer zij voor het eerst Bolivia zullen betreden op weg naar Uyuni. De verbindingsroute bedraagt 396 km. De trucks krijgen daarentegen een parcours van 335 km door de duinen voor hun kiezen dat speciaal voor hun is uitgestippeld. De tweewielers en de quads zullen een dag later hetzelfde spoor als de auto's volgen richting Bolivia. De trucks rijden een veel kortere verbindingsroute van 101 km. Geen assistentie in bivak Aangezien de zevende etappe voor zowel de motoren en de quads als de auto's en de trucks het eerste deel van de marathonetappe is, zal er na afloop in het bivak geen assistentie van het team worden toegestaan. Erg belangrijk dus om op deze dag geen al te grote averij op te lopen.