Meierijstad – Woensdag 18 september werden de winnaars van de gedichtenwedstrijd Oorlog en/of Vrijheid bekend gemaakt. Tot 14 juli konden deelnemers een gedicht insturen naar de jury die bestond uit Schrijverscollectief Meierijstad en Bibliotheek Meierijstad. Dat heeft de jury heel veel gedichten opgeleverd. Ruim 100 gedichten kwamen uit verschillende richtingen en in vanuit iedere leeftijdscategorie. Deze dichters mochten woensdag 18 september om 15.30 uur in de raadzaal van Bibliotheek Veghel een mooie prijs in ontvangst komen nemen uit handen van Wethouder Menno Roozendaal.De jury heeft na goed beraad uit iedere categorie een winnaar gekozen. Winnende dichters: Eerste prijs bij volwassenen (boven 18 jaar) Paul Bezembinder uit Eindhoven, Tweede prijs bij volwassenen Anneke Wasscher uit Leek, Eerste prijs bij kinderen tot 13 jaar Lieke Bosch uit Veghel. De winnende gedichten kunt u lezen onder 'lees meer'.
winnaar t/m 12 jaar
Tweede plaats categorie 18+
ver weg
een nietsontziende bom valt neer ergens huilt het bange kind omdat het hart van thuis gebroken is een moeder vindt in puin de rouw
de wonden in een buik die weerloos is een laatste kreet, de naam laat los het levenloze lichaam spreekt voor zich ik doe het liefst mijn ogen dicht en
sus mezelf in dromenloze slaap die elk gezicht en beeld vergeten wil de macht van horen, zien en zwijgen het vreemde land ver van mijn bed
wanneer ik ’s morgens wakker word kleurt schaamrood weer het eerste licht
Anneke Wasscher
Winnaar categorie 18+
In Normandië
M'n lief, het water is maar stil vandaag, het knabbelt zachtjes aan de waterkant en werkt met ditjes-datjes, laag na laag, op zijn manier aan een kastelenstrand.
De krijtformaties – ginds – van Étretat zien als een koude kathedraal verveeld neer op de ijdelheid, het n'importe quoi waarmee de zee hier in de golven speelt.
Een ijle windvlaag slaat het water aan en uit de golfslag klinken stemmen op die jij, als door de tijd, lijkt te verstaan: een oude man, een vis, een hondenkop.
Zodra wij naar de grijze opgang gaan, de zee zich omdraait, slaperig en loom, klampt ons vergeefs één stem nog aan: een kort-Amerikaans go home go home.