Thuis-juf Pleun weer aan het werk
Schijndel - Met mijn hoofd vol goede voornemens besluit ik een wandeling te maken. Dan kan ik meteen alvast iets afvinken van mijn goede voornemenslijstje, meer bewegen, en kan ik mijzelf ondertussen even verliezen in de natuur zonder te denken aan al die andere gemaakte goede voornemens. Ik was nogal ambitieus rond de jaarwisseling. Niet alleen in het maken van goede voornemens, ook in het eten van de oliebollen. Wat dat sportieve voornemen betreft, daar heb ik helemaal geen tijd voor nu ik ook het thuisonderwijs aan kleine Kleun moet verzorgen. Jammer, de vakantie is voorbij, vanaf nu wordt het echt menens. Deze week dus weer echt aan de slag. De juf mailt weer allerlei inlog instructies en vergaderlinken. Een ander mailt daar met ‘reply all’ overheen dat ze de werkboekjes thuis kwijt zijn. Tegen de tijd dat de Zoommeeting eindelijk is gevuld met 25 tegels, geeft Zoom alweer de melding dat de tijd erop zit. De juf heeft geprobeerd een soort van structuur te geven aan de meeting maar de kinderen vinden het toch ook maar wat bijzonder om bij iedereen in de woonkamer te kijken. ‘Wie heeft zijn kerstboom nog staan?’ En de verschillende onesies en pantoffels worden aan elkaar geshowd. Tussendoor staan er toch net iets te veel microfoons aan waarbij je kinderen hoort roepen: ‘Juf ik zie mezelf niet!’ of ‘Ik zie alleen Meike en Bilal!’ Er moet als leerkracht tegenwoordig ook een halve ICT-er in je schuilen. Ondertussen vraag ik mij af of ik dan echt de enige ouder ben die naast zijn kind zit om te controleren of de extra opties en chat niet worden misbruikt. Snel hoor ik de juf nog even een korte samenvatting geven van het huiswerk en de aandachtspunten gevolgd door een; ‘Ik zet het nog wel even op de mail.’ Met een bezweet voorhoofd zet de juf haar scherm uit, hier thuis is het niet veel anders. Ik duik nog maar eens met kleine Kleun in de zelfstandige naamwoorden in de hoop dat de frustratie uitblijft en het huiswerk gewoon gemaakt wordt. Ik fake de helft van de tijd dat ik weet waar het over gaat en bluf me als thuis-juf door zijn lesstof heen. Hoewel we nu wat ervaring hebben is het toch weer een flinke opgave voor ouders om als leerkracht te fungeren. Als iedereen het zou kunnen zouden we ook geen leerkrachttekort meer hebben natuurlijk.
Ik hoop dat het aantal besmettingen en opnames omlaaggaat zodat ik als huismoeder niet ingezet hoef te worden als IC-verpleegkundige. Dat zou ik niet kunnen faken, bij het eerste straaltje bloed ga ik onderuit. Daar gaat het echt om leven en dood, dus geschoold personeel is heel belangrijk. Laten we dus aan een eventuele onderwijsachterstand vooral niet te veel gewicht hangen.
Die lockdown met thuisonderwijs aan kinderen is pittig, maar we moeten nog even doorbijten. Dat wordt dus nog even faken dat je snapt wat je kind moet maken aan huiswerk, we willen natuurlijk niet de indruk wekken dat we de basisschoolleerstof niet meer beheersen. Faken dat je alles onder controle hebt, post die foto op social media dat je perfect alle ballen hoog kunt houden. Multitasking!
Of niet: wees eerlijk.
Het moet nu geen wedstrijd zijn om de beste thuismoederonderwijzer te worden. Er is geen prijs voor het meest georganiseerde huishouden. Er is ook geen award voor wie zich het langst aan zijn goede voornemens houdt. De prestatie waar het in deze lockdown om gaat is het laten afnemen van het aantal besmettingen. Het ontlasten van het zorgpersoneel.
Dus nee, kleine Kleun is straks vast niet bij met al zijn lessen. En misschien leest de hele klas minder vlot dan de klas vorig jaar in dit leerjaar. Maar we werken samen wel aan iets veel belangrijkers. We proberen het virus weerstand te bieden. Dus zeg ik elke dag trots tegen mezelf: ‘Wat knap dat je mooi de hele dag binnen bent gebleven.’ En dat vier ik dan lekker met een stuk chocoladetaart, een klein stukje want we zijn tenslotte aan de lijn. En ‘s avonds neem ik een lekker wijntje. Niet zoveel als eerst, we doen dranquilo.
