Terug naar Normaal
Schijndel - De verveling sloeg hier de laatste tijd flink toe. Netflix maakte overuren en de bank is op een aantal plekken flink doorgezakt. Gelukkig naderen we de warmere maanden (toch?) en kunnen we weer vaak naar buiten. En er zijn weer wat versoepelingen aangekondigd. Zo gaan we langzaam weer terug naar normaal. De strenge lockdown werd groots aangekondigd en niemand kon om die nieuwsberichten heen. Nu worden er langzamerhand steeds meer versoepelingen doorgevoerd. Maar wanneer is die lockdown dan echt opgeheven? Of is die al opgeheven? Wanneer heb je genoeg maatregelen versoepeld om niet meer te spreken van maatregelen? Of blijft een aantal maatregelen voor altijd en is dat wat men bedoelt met ‘het nieuwe normaal’? Zo heftig als het bericht dat we weer in lockdown gingen, zo groots wil ik ook het bericht dat er een streep door de lockdown kan. Misschien heb ik dat wel nodig om echt opluchting te voelen. Ik pleit voor een nationale feestdag met de vlag uit en een dagje vrij. Een moment dat we van de één op de andere dag weer alles mogen en grote volksfeesten op straat spontaan ontstaan. Maar in plaats daarvan lijkt het erop dat we heel geleidelijk weer een beetje meer mogen en minder moeten. Maar dan ook zo geleidelijk dat we er na twee dagen alweer aan gewend zijn. Heel geleidelijk gaan we terug naar normaal.
Daar komt wel wat meer bij kijken dan alleen het versoepelen van de maatregelen. Terug naar normaal betekent ook dat de afstandsbediening tijd krijgt om af te koelen. En dat betekent ook dat er nog een paar kilootjes af moeten om de spijkerbroeken weer dicht te krijgen. Dat betekent ook langzaamaan weer wennen aan af en toe in de file staan.
Terug naar normaal betekent ook weer terug naar een aantal ergernissen. Weer in de rij staan voor een openbaar toilet, als vrouw zijnde dan. Hopelijk kunnen we snel weer een festivalletje meepakken, maar daar zal wel iemand weer op mijn tenen gaan staan of per ongeluk bier over me heen gieten. Gaan we ons hieraan ergeren of zullen we dit vanaf nu allemaal dankbaar ondergaan?
Zingend in de file omdat we iets langer van ons favoriete radioprogramma kunnen genieten. Who cares dat de baas minder blij is. En het gevoel van een volle blaas valt in het niet bij de euforie van het gedrang van vrouwen voor een dixie. We kunnen weer spontaan winkels binnenlopen en impulsaankopen doen. Wat heerlijk om na een jaar van zolderopruimingen en make-overs weer ons huis te vullen met goedkope troep die we niet nodig hebben en geen tijd te hebben voor klussen.
Ik denk (en ergens hoop ik ook) dat we de pandemie, als deze eenmaal voorbij is, weer snel vergeten zijn. Want terug naar normaal is ook weer minder zorgen maken en terug naar ‘Zeiken op alles om niets’. Samen weer terug naar het leven zoals Guus het eens beschreef en bezong. Ik hoop dat we snel weer kunnen ‘Proosten op het leven’.
Liefs, Pleun
 |
