Recensie - Het is wat het is
Veghel – 33 graden buiten of niet, De Blauwe Kei stroomde vol publiek. Allemaal voor die ene Schijndelse, Christel de Laat. Maandagavond was de première van haar eerste eigen theatershow. Naar eigen zeggen 560 man in de zaal: “Ik weet altijd precies wat er binnen zit”. Een zware meerderheid uit Schijndel, een enkeling uit Helmond. Hoe we dat weten? Omdat Christel niet vies was van een beetje interactie met het publiek. Al snel wisten we dat er oud-collega’s, familie en de Schijndelse sinterklaasclub in de zaal zaten. Christel neemt ons eigenlijk mee in haar levensverhaal. Ze wilde vroeger zoveel worden, maar kapitein van een onderzeeër, stewardess, ‘polizieagent’ of zelfs stadswachter, werd het allemaal nét niet. Vaak speelde haar ‘breedgeschouderd’ postuur hier een rol bij. Een postuur wat overigens perfect geschikt is voor een ‘polizie-uniform’. Ditzelfde postuur heeft haar in haar jeugd al getekend, daar krijgen we een inkijkje in het gezin van De Laat. Gekscherend komen er de meest uiteenlopende anekdotes, waarbij van achteren hard gelach volgt van moeder, zus en broer. Dit alles in combinatie met een flinke dosis zelfspot zorgde ervoor dat het publiek twee uur lang vermaakt werd. Met muziek, een lach, een kleine traan en zweet op plaatsen waarvan je niet wist dat je daar kon zweten. En die kleine traan, die komt omdat er door de hele show één rode draad was. Eén onderliggende boodschap aan het publiek: Omarm je lot, vecht er niet tegen. Omarm jezelf, wie je bent en wat je hebt (of misschien juist niet hebt). Want hoe je het ook wendt of keert, het is wat het is.
Christel, je bent trots op Brabant, je bent trots op Skèndel. Maar Skèndel was vanavond trots op jou.
 |
 |
