Hoe gaat het nu met....Cecile Vermeer

Gepubliceerd: maandag 26 augustus 2024 07:10

Schijndel - In onze rubriek 'Hoe gaat het nu met...'zijn we benieuwd hoe het Schijndelaren die in het buitenland zijn gaan wonen, vergaat.

Dit keer is het de beurt aan Cecile Vermeer, die in het Spaanse Letur woont. Ze runt er een Bed & Breakfast Rincón La Huella Verde, geeft er Engelse les, werkt in hun biologische moestijd en bouwt aan een nieuw strohuis. Een bezige bij dus! Onder 'Lees meer' vindt u het gesprek dat we met Cecile hadden. Waarom zijn ze verhuisd en hoe vergaat het Cecile en haar gezin in het zonnige Spanje.
(foto's: Cecile Vermeer)

* Wanneer zijn jullie naar het buitenland vertrokken?
In augustus 2010 zijn we met onze drie kinderen naar Spanje vertrokken. De eerste tijd hebben we in een klein gehucht met zo´n 40 inwoners gewoond, nabij de boerderij die we toen nog pachtten. Daarna zijn we verhuisd naar het nabijgelegen Letur, een groter dorp met 1000 inwoners.

* Waarom?
We wilden een nieuwe uitdaging aangaan, iets voor onszelf beginnen. Ook speelde mee dat het moeilijk wennen was in Nederland na jaren gewoond en gewerkt te hebben als ontwikkelingswerkers in Nicaragua. Als landbouwkundigen droomden we vaak van een eigen bedrijf, liefst een biologische boerderij. In Nederland was en is dat onmogelijk. In die tijd brachten we iedere zomervakantie door in Spanje en reisden we het hele land door. We zagen dit land qua taal en cultuur wel zitten voor een nieuw begin. Na jarenlang zoeken naar een geschikte boerderij kwamen we uiteindelijk hier terecht.

* Hoe ziet jullie leven in Letur eruit?
Sinds 2020 run ik een Bed & Breakfast Rincón La Huella Verde. Enkele jaren geleden hebben we dit huis gekocht. Onze kinderen zijn vrijwel het huis uit en zijn hier alleen in de kerst- en zomervakantie. Twee van hen studeren nog in Nederland en onze oudste werkt inmiddels in Barcelona. Dus hebben we besloten om kamers te verhuren en ons te registreren als B&B. Ik vind het geweldig om mensen hier te ontvangen, te vertellen over het dorp, de omgeving, ons leven en onze projecten. En te luisteren naar (levens)verhalen van de gasten. Ik kom uit een groot gezin en ben gewend aan én vind het gezellig om mensen over de vloer te hebben. Ik geef ook enkele uren per week Engelse les, zowel bijles voor scholieren als examentraining Cambridge voor (jong)volwassenen. En verder werk ik in onze biologische moestuin en aan de bouw van ons strohuis, naast ons huis. Het zal wel even duren, maar daar willen we gaan wonen als het af is. Peter werkt nu al verschillende jaren als bedrijfsleider op dezelfde biologische melkveehouderij die we de eerste jaren pachtten. Hij is vrijwel dagelijks te vinden op de boerderij tussen de koeien.

* Hoe hebben jullie de opstart van jullie nieuwe leven ervaren? * Hebben jullie snel jullie draai kunnen vinden of was dat lastig? En kunnen jullie daar iets over vertellen?
Onze kinderen hebben zich geweldig aangepast. In deze kleine dorpen is het wellicht gemakkelijker dan in een grote stad. Schoolklassen zijn klein zijn en dus is er veel persoonlijke aandacht. Ze voetballen alle drie en dan heb je ook makkelijker aansluiting. Toen we nog bij de boerderij woonden was het dagelijkse leven druk en ingewikkeld. In die jaren heb ik iedere dag vele kilometers afgelegd om de kinderen naar school, muziekles en naar voetbal te brengen en te halen. Toen we eenmaal verhuisd waren naar Letur konden ze zelfstandig naar school, muziekles, voetbal en afspreken met vrienden. Onze kinderen waren snel gewend, maar voor ons waren de beginjaren niet gemakkelijk. De boerderij was erg druk en omdat het financieel niet goed liep konden we ook niemand inhuren om wat meer vrije tijd te hebben. Ook moesten we, zeker in het begin, veel regelen en ondanks dat we de taal goed spraken liepen we toch tegen veel zaken aan in dit
bureaucratische Spanje. Dat was erg frustrerend, zeker in de begintijd. Al met al heeft het ons veel tijd gekost om onze draai te vinden.

* Wat maakt jullie nieuwe woonplek zo bijzonder voor jullie?
Letur is een pittoresk en authentiek dorpje op het platteland van de Albacete provincie, in zuidoost Spanje. Het is één van de 12 dorpen in het schitterende natuurgebied Sierra del Segura. Ons dorp ligt boven op een rots en is bekend vanwege het historische centrum en de Arabische irrigatiekanalen. We noemen het vaak Toledo in het klein. Het dorp trekt behoorlijk veel toeristen, met name in de weekenden, feestdagen en zomervakanties. Door het dorp stroomt een beek waardoor er in het centrum een prachtig natuurzwembad is ontstaan. In de omgeving kun je heerlijk wandelen en fietsen. De lokale wandelclub heeft recentelijk een wandelkaart en app ontwikkeld en kun je via knooppunten je eigen route bepalen door de mooie natuur en langs adembenemende uitzichtpunten. Een bezoek aan ons dorp is een aanrader!

* Hoe vaak komen jullie nog in Schijndel?
We proberen in ieder geval één keer per jaar naar Nederland te gaan. Sommige jaren hebben we moeten overslaan, maar de afgelopen jaren zijn we juist door omstandigheden wat vaker geweest. Als we naar Nederland gaan verblijven we vrijwel altijd bij mijn familie in Schijndel.

* Hebben jullie nog veel contact met Schijndelse familie, vrienden, bekenden? Hoe onderhouden jullie die contacten?
Contact houden in deze tijd is gemakkelijk. In de jaren dat we in Nicaragua woonden was het af en toe bellen en (nieuws)brieven schrijven, eerst met een typemachine, later met de computer. Wat een tijden! Nu is er van alles mogelijk om contact te houden met familie en vrienden. Afgezien van bellen, mailen en vooral veel appen maak ik ook gebruik van Facebook en Instagram. Ik ben nu bezig met het maken van een nieuwe blog, opdat mensen de bouw van ons strohuis kunnen volgen.

* Is er sprake van een taalbarrière en hoe gaan jullie daarmee om?
We hebben 14 jaar gewoond en gewerkt in Nicaragua. Spaans was voor ons geen probleem. En de taal spreken van het land waar je naar emigreert is echt een groot voordeel, vooral omdat men in deze dorpen niet of nauwelijks Engels spreekt, ook niet op de scholen. Onze kinderen spraken geen Spaans maar hebben zich gelukkig heel snel aangepast en dan komt het leren van een nieuwe taal vanzelf.

* Is er sprake van een cultuurverschil en hoe ervaar je dat?
In Nicaragua hebben we al te maken gehad met een totaal andere cultuur. En ondanks dat we Spaans spreken, Spanje is geen Nicaragua. Het heeft zijn eigen lokale tradities, gewoontes en cultuur. Je past je natuurlijk zoveel mogelijk aan, maar je neemt toch je eigen cultuur, normen en waarden mee. We wonen in een klein dorp en iedereen kent elkaar. Mensen zijn gastvrij, hartelijk en behulpzaam. Maar ook erg gemakkelijk, ze denken dat dingen wel goed komen. Dat kunnen wij ons niet altijd permitteren. We lopen nog vaak tegen onnodige en onlogische bureaucratie aan. Gebrek aan informatie en transparantie over de te volgen procedures maakt het ook niet gemakkelijk. Nu je alles via internet moet regelen en je niemand persoonlijk te spreken krijgt, blijft het een uitdaging om zaken te regelen. Afgezien van de bureaucratie zijn er bepaalde tradities waar we niet bepaald fan van zijn, zoals het stierenrennen en de jachtcultuur.

* Wat was het moeilijkste aan jullie emigratie?
Het moeilijkste was om een nieuwe weg in te slaan. De droom was om een biologische boerderij te beginnen met mogelijkheid voor een boerderijschool of een camping. De eerste jaren toen we de boerderij pachtten had ik een activiteitenbedrijfje en organiseerde ik rondleidingen en kaasworkshops. Dat wilde ik uitbreiden met een kinderboerderij en educatiezaal. De subsidies waren al goedgekeurd. Uiteindelijk bleek de boerderij een verlieslijdende zaak. Toen we daarmee moesten stoppen, kon ik ook de activiteiten op de boerderij niet voortzetten. Dat was voor mij wel even slikken. In die tijd huurden we nog een huis en waren we op zoek naar een eigen woonplek, een boerderijtje of huis met stukje grond om zelfvoorzienend te zijn. Eventueel met mogelijkheid voor een minicamping of kampeerhuisjes. Maar veel eigendommen bleken niet legaal te zijn óf we konden onmogelijk een vergunning krijgen óf de vraagprijs lag extreem hoog boven de taxatiewaarde. En daar gaat de bank, waar we toen inmiddels afhankelijk van waren, niet in mee. Uiteindelijk hebben we dit huis kunnen kopen en zijn we hier een B&B begonnen.

* Wat was het leukst?
Eén van de leukste activiteiten waar we aan deelnemen is de maandelijkse tocht met onze wandelclub. Een hele enthousiaste club mensen met wie we mooie routes lopen en fantastische plekjes bezoeken. Ook zitten we in een hele lieve groep mensen met wie we ecologische en ambachtelijke producten uitwisselen en activiteiten organiseren. We proberen zoveel mogelijk zelfvoorzienend en ecologisch te zijn en we zijn voorstander van hergebruik en een circulaire economie. Dan is het fijn om contact te hebben met gelijkgestemden. En natuurlijk is het superleuk als familie en vrienden langskomen. Daar de meesten meerdere dagen blijven heb je veel tijd om uitgebreid te buurten!

* Als je het over mocht doen, zou je dan dezelfde keuze maken?
Dat is moeilijk te zeggen. Dagelijks sta je voor keuzes, soms kleine, soms grote en daar denk je regelmatig aan terug. De boerderij hadden we misschien anders moeten aanpakken. Die heeft
ons zowat al onze spaarcenten gekost. De vraag blijft wel hoe we het anders hadden kunnen doen. Het is niet gemakkelijk geweest, maar het belangrijkste is vooruitkijken naar de mogelijkheden en nieuwe kansen die je krijgt.

* Wat missen jullie het meest van Schijndel?
In de eerste plaats natuurlijk familie en vrienden, maar inmiddels zijn velen bij ons langs geweest. Wat ik erg leuk vind als ik in Schijndel ben en wat ik mis is gewoon effe de fiets te kunnen pakken (fietsen in onze bergstreek is bijna topsport dus dat doe ik nauwelijks) en een rondje door het dorp fietsen. Kijken wat er veranderd is of wat er nog hetzelfde is. Of gewoon lekker op de fiets vrienden en familie bezoeken. Eén van de leukste evenementen van Schijndel vind ik het 1Ander festival. Een sfeervol festival met geweldige muziek. Onze vakanties zijn tot op heden niet samengevallen met dit evenement, maar we hopen er nog een keer heen te kunnen gaan!

* Hoe zien jullie de toekomst?
We zijn met verschillende projecten bezig. Belangrijkste is het voortzetten van de bouw van ons strohuis, zodat we daar kunnen wonen. Het is een zelfbouwproject, dus het zal nog wel een tijd duren voor het af is. Ons huidige huis willen we verder verduurzamen met zonnepanelen en een warmteboiler. Dat zijn we nu aan het uitzoeken. En de moestuin hoop ik te zijner tijd te veranderen in een permacultuur tuin. Ook dat zal wat tijd vergen. We weten natuurlijk niet wat de toekomst ons brengt, maar we zien ons nog heel lang, zo niet altijd in Letur wonen.

* Zijn er nog dingen die jullie met onze lezers willen delen?
Spanje is vooral bekend en geliefd vanwege de kust en de stranden, maar ook het binnenland is verrassend mooi. Zeker in het voor- en najaar. Op het platteland vind je nog authentieke dorpjes en prachtig ongerept natuurschoon. Zeker als je houdt van wandelen of fietsen of als je het echte traditionele Spanje wil leren kennen. En voor iedereen die in de buurt komt van Letur, je bent altijd welkom bij ons!